In de aanloop van de aanstaande verkiezingen voor de Provinciale Staten heeft de NRC een serie over de identiteit van de provincies. Daarin, op 21 februari, ook een verslag van de avond van Cultureel Café Dalfsen met Herman Pleij op 25 januari, overigens zonder Cultureel Café te noemen. Hieronder die passage:
Gestapelde identiteiten
Dat niet elke inwoner van Overijssel zich daadwerkelijk Overijsselaar voelt, is volgens Herman Pleij, emeritus hoogleraar historische Nederlandse letterkunde, niet opmerkelijk. Laatst was Pleij voor een lezing in Dalfsen, nabij Zwolle, en vroeg hij het publiek met welk gebied ze zich identificeren. Ze bleken zich vooral Dalfs te voelen. „Ieder mens heeft gestapelde identiteiten. Het begint bij zaken die dicht bij de mens staan, zoals het geloof, het dorp of een voetbalclub, daarna komt de regio.”
In sommige provincies valt de identiteit samen met de provinciegrenzen, zoals in Friesland, vertelt Pleij, „maar in een provincie als Overijssel is dat onduidelijker”. Het gebied kent veel regionale identiteiten. De provincie herbergt Twente en Salland, maar ook zowel de confessionele Biblebelt als katholieke plaatsen als Oldenzaal. Dat de provincie zélf wat identiteitsloos lijkt is opmerkelijk, gezien de naam Overijssel al in de zestiende eeuw voorkomt.
Het zit een beetje in de naam, een verzameling van gebieden, vertelt Pleij. „Overijssel is een afgeleide van ‘Oversticht’, het land dat voorbij het ‘Sticht’ lag – het bisdom van Utrecht.”
De bekendste identiteit van Overijssel is natuurlijk Twente, tegen de Duitse grens. „Hoe verder tegen de rand van het land, hoe sterker de identiteit om het verschil met het buurland te benadrukken.” Pleijs eigen vader was Tukker. „Hij was ontzettend trots op Twente, bijvoorbeeld tijdens de dorpsrevue.”
Het complete artikel is hier te vinden.