Aldus de titel van het boek van Stevo Akkerman. De auteur, journalist en columnist legt de vinger op een zere plek in de huidige samenleving, namelijk daar, waar de maatschappelijke moraal in het nauw komt. Hij vraagt zich in zijn boek dan ook af hoe het mogelijk is, dat bijvoorbeeld zoveel bedrijven na de financiële crisis nog steeds de randen blijven opzoeken van wat acceptabel is. Kan daar geen stokje voor gestoken worden, of wat staat dat stokje steken in de weg?
Het is een vraag waar eigenlijk ieder weldenkend mens zich mee bezig zouden moeten houden. Immers, wat is hier aan de hand? We mogen onszelf in de eerste plaats gerust de vraag stellen of onze politici nog wel geïnteresseerd zijn in een rechtvaardige samenleving. Maar ook -en dat in de tweede plaats- wat wijzelf daaraan zouden kunnen doen.
Eertijds kenden we, naast sommige politieke partijen, binnen bijvoorbeeld de kerkelijke groeperingen het predicaat ‘rentmeesterschap’ voor alle leden van de maatschappij. Dat idee lijkt inmiddels ver weg en iets van het verre verleden. Schrikt de moderne mens wellicht terug voor alles wat zweemt naar idealen, een gedroomd Utopia, uit angst om te moralistisch over te komen? Kunnen we opnieuw die draad oppakken om als verantwoordelijke burgers ons daadwerkelijk te verdiepen in de vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen?
Het is een goede gedachte om mee bezig te zijn in deze decembermaand waarin het kerstfeest hoge ogen gooit. De geboorte van het licht in de zonnewende, die verhalen doen het altijd goed. Nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden.
In hoeverre verwachten we van onze politieke leiders een positieve leidraad te ontvangen tot verantwoord rentmeesterschap voor deze kwetsbare aarde en al wat daarop leeft?!
Wie het antwoord kent of meent te weten: hij of zij melde zich!
Foekje Dijk