Rodaan Al Galidi

Hoe ik talent voor het leven kreeg

Het duurde exact een maand, zijn Nederlandse taalles.
De docent van schrijver en dichter Rodaan Al Galidi (eigenlijk Rodhan Al Khalidi) was een 10 jarig meisje uit Assen. Zij was dochter van een boer bij wie hij werd ondergebracht toen er niet genoeg bedden waren in het opvangcentrum.

Rodaan Al Galidi schreef onderhand meer dan vijftien boeken en dichtbundels.
. . . . In het Nederlands.
In 2011 kreeg hij de prijs voor literatuur van de Europese Unie, voor zijn roman: ‘De autist en de postduif’.  Het is ronduit bizar, dat hij in hetzelfde jaar zakte voor het inburgeringsexamen.

Al Galidi is geboren in 1971, maar zijn precieze geboortedatum is niet bekend: dergelijke gegevens werden niet geregistreerd, en verjaardagen niet gevierd in de Iraakse streek waar hij geboren en getogen is. De schrijver studeerde in Irak af als bouwkundig ingenieur. Hij vluchtte uit Irak om niet in het leger te hoeven, zes jaar later (1998) kwam hij naar Nederland.

Zijn boek ‘Hoe ik talent voor het leven kreeg’ werd geschreven aan een tafel in de kringloopwinkel van Zwolle. Het boek gaat over de 9 lange jaren die hij in een Asielzoekerscentrum doorbracht. Een periode met een enorme impact. Het was weliswaar geen gevangenis, maar bepaald vrij was hij ook niet.

Een vriend hielp hem om zijn ervaringen te verwerken in een boek: ‘Schrijf mij iedere maand een brief over wat je meemaakt.’ Zo vorderde de schrijver gestaag met zijn boek.

Tenslotte werd het boek een bevrijding.

De VPRO maakte een mooi item over hem in de serie “DichterBij …” dat hier te bekijken is. Het duurt iets meer dan twee minuten.